Δεν είναι πιτσιρικάδες πια, αλλά ανάθεμα με αν αυτό ακούγεται! Δεκαπέντε χρόνια είχαν να βγάλουν δίσκο αυτοί οι γκαραζοβρωμιάρηδες, αλλά τέτοια επιστροφή δεν την περίμενε ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός της μπάντας ή του ιδιώματος. Ο δίσκος τρέχει με ιλλιγγιώδη ταχύτητα, η μια κομματάρα διαδέχεται την άλλη και, οκ, πόσο όμορφα ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ρε γαμώτο. Α, και extra kudos για το lo-fi κλείσιμο ματιού στο φινάλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου