Ούτε cool αποστασιοποίηση (μα σοβαρά σας άρεσε αυτή η νερόβραστη σούπα των "Spoon";), ούτε στυλιζαρισμένη αλητεία. Οι Afghan Whigs επιστρέφουν μετά από δεκάξι ολόκληρα χρόνια στη Sub Pop (αυτό κι αν ήταν έκπληξη) και καταθέτουν έναν γνήσια παθιασμένο δίσκο, γεμάτο οργισμένη μελαγχολία. Στο δε φινάλε του άλμπουμ μας περιμένει το “Royal Cream”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια που ακούστηκαν φέτος, όπου η εφευρετική, όσο και θλιμμένη κιθάρα συναντά ένα ρεφρέν σπάνιας pop ευαισθησίας - ένα hat-trick το οποίο ελάχιστες μπάντες στο κόσμο μπορούν να καταφέρουν δίχως να ακουστούν γελοίες. Κλισέ ατάκα, αλλά ναι, άξιζε η αναμονή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου