Μιλήσαμε για τον Kamashi προηγουμένως, όμως στ' αλήθεια δεν άκουσα τίποτα στο
χώρο της Jazz φέτος πιο γοητευτικό απ' αυτή εδώ την πολυσυλλεκτική προσπάθεια του
Νορβηγικου dream-team που μπλέκει jazz, κλασσικές και rock φόρμες όπου
μελωδίες παραμυθένιες προσκρούουν σε πνευστά που μοιάζουν να έρχονται κατευθείαν από τα βάθη της Κόλασης. Ο καμβάς εδώ είναι γιγαντιαίος - αν το "Savages" ήταν ταινία θα
μπορούσε να προβληθεί μονάχα σε αίθουσες τύπου Imax - και μου προκαλεί εντύπωση η απουσία του δίσκου απ' όλες τις μουσικές λίστες που τσέκαρα αυτές τις μέρες.
Ναι, οκ, δεν θα βρείτε hip funk στοιχεία εδώ - το groove απουσιάζει.
Λίγοι δίσκοι όμως με ταξίδεψαν τόσο φέτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου